Vorige week was ik best zenuwachtig voor m’n run van komende zondag. 21,2 kilometer. Nooit rende ik zo ver. Nooit schreef ik me in voor een ‘wedstrijd’ met alleen het doel mezelf te laten zien dat ik het kan. Om af te strepen. Een bucketlist misschien. Mijn try before you die lijst staat niet perse vol met spannende dingen, niet zoals de meeste mensen die in hun borstzakje verstopt hebben. Bovendien bevind ik me tussen mensen die het percentage adrenaline in mijn leven wel verhogen.
Laten zien dat ik het kan. Nee. Weten dat ik het kan :-). Doelen stellen, doelen halen. Op één of andere manier ben ik er verzot op.
Maar hoe zenuwachtig ik vorige week was, hoe ik het vandaag zie zitten. M’n laatste run ginggoed, het weer lijkt prima (niet te warm, wolkjes en als ik geluk heb vallen er nog wat druppen uit ook), enkel wandelpartijtjes op het programma (rust okeeee maar stijf worden kan ook niet he!) en bovenal: stress is slecht voor je weerstand.
Hahaha. Om mij heen zijn er behoorlijk wat mensen aan het snotteren, hoesten, proesten, in bed aan het blijven, of toch komen werken en keelsnoepjes gaan als warme broodjes…
En ja hoor! Ook ik voel m’n keel en mijn neus loopt. Dus wat doe ik om een snotterrun te voorkomen?: (meer…)