ZONDER OORDEEL LEVEN

Terwijl je zwijgend luistert naar je eigen gedachten die er om vechten om als eerste binnen te komen, neemt de lucht de eerste alweer mee. Hoe het vervliegt en in andere vorm zich weer aandient. Met geruis op de achtergrond en her en der een schrille gil. Hoe je bewust het ene boven het andere verkiest, maar je zelf dwingt zonder oordeel te kijken naar. En dat je je dan verwondert, nieuwsgierig bent naar de volgende stroom.

Gedachten komen en als je ze niet laat gaan, blijven ze. Je kunt verstrikt raken in wat zich in je gedachten aandient. Meestal hebben we helemaal niet door wat er voorbij gaat in dat hoofd van ons. Gelukkig maar, want we zijn er zo op gemaakt dat sommige gedachten of handelingen juist onbewust maar toch heel handig zijn. Denk bijvoorbeeld aan het vastgrijpen van een kind wanneer het dreigt te vallen, of je handen uitsteken als jij het zelf betreft. Of sterker nog; soms kom je zonder dat je er erg in hebt aan op bestemming, terwijl je niet bewust bent afgeslagen of voor het stoplicht hebt gestaan.
Onze geest is het gewend met veel dingen tegelijkertijd bezig te zijn. Überhaupt bezig te zijn. Maar is onze geest dat van nature of hebben wij dat er van gemaakt?