Oke. Op deze manier ren ik er niet graag nog tien kilometer achter aan. Maarrr we gaan er van uit dat dit te maken heeft met Praag. Het tijdstip. Het voedsel. Misschien iets te weinig slaap? Ofzo.
Iets met smoesjes?! 😉
Hahahahaha.
Nee. Echt lekker ging het niet. De eerste paar kilometer dacht ik nog; oke loes, gewoon elke stap die je zet meer trots zijn dat je ze rent. Dat hielp. Effies. Daarna voelden mn benen moe, zwaar en een heel klein scheentje kwam voorbij. Toch nog te kort tussen eten en rennen. Na zo’n 7 kilometer gaf ik toe en vluchtte ik een italiaans restaurant in voor een wc bezoek. Pas na binnenkomst bedacht ik mij wowjaaaa endomondo ook op pauze 😉
maar hoewel ik verwachtte dat het opluchting zou brengen, gaf het juist enorme zijsteek. Een vol maag-darm kanaal is één, maar een halfvol maag-darm kanaal waarin dat wat er in zit heen en weer hobbelt is uh twee? xD. Ellende. Maarrrrr. Ik was op de helft van m’n run en ik dacht just do itttt. Adem in adem uit, probeer te ontspannen. Schouders even los armpjes zwaaien en DOORR!
Does the trick peeps. Ontspannen tijdens het rennen. Laat die schouders maar even zakken en kantel je bekken een beetje. Leun wat met je bovenlichaam naar voren en je zult merken dat je lichaam je bijna naar voren duwt. Lets go.
Op zo’n 9 kilometer besloot ik mijn rondje in te korten. Iets met een : je doet dit om je lichaam te trainen Loes, niet om het af te straffen. Prachtig juist dat je dit al gedaan hebt. Dus! Geen 15, mar bijna bijna twaalf. Toch iets waarvan ik vroeger me niet kon voorstellen dat ik dat even zou doen zo savonds na een dag werken. Dus hup! rek en strek en rek en strek en
HAPPY FACE! =).