ik wil me verliezen in vioolmuziek
en die dan doorboren met rauwe stemmen en de mooiste woorden uitspreken
met de kracht van een boze
terwijl het de nacht is
en de slaap die rondspookt in andere straten
en de mist in je hoofd is even wattig als de dauw over een weiland in de ochtend
maar nog mooier hangt het in het licht
nog fijner geeft het zicht op
die enkele dingen
die er toe doen
Terwijl je zwijgend luistert naar je eigen gedachten die er om vechten om als eerste binnen te komen, neemt de lucht de eerste alweer mee. Hoe het vervliegt en in andere vorm zich weer aandient. Met geruis op de achtergrond en her en der een schrille gil. Hoe je bewust het ene boven het andere verkiest, maar je zelf dwingt zonder oordeel te kijken naar. En dat je je dan verwondert, nieuwsgierig bent naar de volgende stroom.
Gedachten komen en als je ze niet laat gaan, blijven ze. Je kunt verstrikt raken in wat zich in je gedachten aandient. Meestal hebben we helemaal niet door wat er voorbij gaat in dat hoofd van ons. Gelukkig maar, want we zijn er zo op gemaakt dat sommige gedachten of handelingen juist onbewust maar toch heel handig zijn. Denk bijvoorbeeld aan het vastgrijpen van een kind wanneer het dreigt te vallen, of je handen uitsteken als jij het zelf betreft. Of sterker nog; soms kom je zonder dat je er erg in hebt aan op bestemming, terwijl je niet bewust bent afgeslagen of voor het stoplicht hebt gestaan.
Onze geest is het gewend met veel dingen tegelijkertijd bezig te zijn. Überhaupt bezig te zijn. Maar is onze geest dat van nature of hebben wij dat er van gemaakt? (meer…)
Een kusje op een zere knie. De knuffel van een gebroken hart. En zou bij griep daadwerkelijk de doperwtjes-met-worteltjes-en-appelmoes* werken, of is het de liefde waarmee een zieke wordt verzorgd die bijdraagt aan genezing of vermindering van pijn?
Als we onder andere Masaru Emoto moeten geloven, beïnvloedt de manier waarop we denken en spreken alles wat is. (meer…)
Is het een kwestie van opnieuw beginnen? Welke reden lag er ter grondslag aan de stilte? Kun je überhaupt opnieuw beginnen. Is het nog wel fair, te doen alsof? De volgende vraag bungelt al aan een zijden draadje, want wie bepaalt er eigenlijk wat kan, wat mag en wat moet? Als puntje bij paaltje komt zijn die vragen enkel door jou te beantwoorden, mits je ze zelf hebt opgesteld.
Het is mijn hart. Mijn hart dat terugroept naar het schrijven. Mijn hart dat even vol was van hetzelfde, het besef onderdrukkend dat vertrouwd niet altijd goed zal zijn. Even geloofde ik in alles wat ik mij had voorgesteld als ware ik. Maar ik is altijd aan verandering onderhevig, los van de vraag of het ik überhaupt wel bestaat. Dus vulde ik mijn hart (en de tijd) met nieuws en zo slaat het weer een slag in de rondte en trappelt het van ongeduld (jaja, geïnspireerd door Amerigo t lieve ding). Dolenthousiast over het schrijven, het geleid worden door de taal dat als vervoersmiddel jouw verhaal naar voren brengt. Nog net zo vol van gezond voer, groene dingen en iets met training, maar wellicht bleef vernieuwing her en der wat uit. Hoewel er eindeloos dingen geprobeerd zijn, doelen gesteld gehaald en bevraagd. Met het neusje op de feiten werden oude vermoedens benadrukt wat mij tot ervaringsdeskundige maakt. Wat mij tot deskundige laat worden. Opleidingen, doelen, meer rust meer observator dan deelnemer en al dat.
Voldoende stof tot schrijven. Mijn hart. <3.
Op een vrije middag bedacht ik mij; hoe kan het eigenlijk dat sommige mensen zich vervelen? Dat je niet weet wat je moet gaan doen. Oke, eerlijk? Misschien heb ik er ook wel eens ‘last’ van. Maar dat is meer als ik iets met zijn twee wil gaan doen. Als ik alleen ben, vermaak ik mij opperbest.
Boekjes lezen, muziekjes opzetten, duizenddansjes doen, playbacken met (meer…)
Ook hier loopt prille liefde door de straten
en wordt met een por in de zij gepoogd
te vertellen dat het hart net wat sneller slaat
hoewel ogen anders kijken wordt toch hier
ook naar eigen waarheid geleefd
In het holst van de nacht is het overal donker
en wordt iedereen ondanks opsmuk net
als ieder ander en blijken we gelijk
ook in de grote boze wereld waarin ogen anders kijken
zijn we allemaal gelijk
Opdat we altijd beseffen dat er niemand zo mooi is
als ik en jij (en jij en ik)
dat er geen ik is zonder jij en dat alleen
andere ogen de onze openen
dat jouw blik die van een ander regisseert
Sticht hemelse uitzichten of creëer een
stilleven
complementeer de kleuren en kijk
altijd met andere ogen naar de
waarheid die jij zelf maakt.
Jup. Vandaag is weer een dag. “Probeer
elke dag iets te doen waar je blij van wordt.”
“Probeer elke dag even stil te staan bij iets
waar je dankbaar voor bent.” Ja he. Zo moet
je elke dag wel wat. Het is niet erg als het een
dag niet dankbaar is. Het is niet erg als het een
dag regent. Je kunt je wapenen met mutsen,
regenbroeken ofeen waaiwegcape om je heen,
maar regenenen mag. Op zo een dag.
En dan morgen weer een lach.
Koud verstramde handen
druppelen binnen en de
gezichten staan op onweer
maar de conducteur begroet ze
zonder op een scherm te kijken
en een gesprek tussen vreemden
doet een lach verschijnen ietwat
ongemakkelijk misschien
blijken wintervingers niet te typen
en hoe fijn of dat dat is
Skills kun je leren. Je kunt er op oefenen. Je kunt elke keer opnieuw beginnen. En elke keer kan het makkelijker gaan. Oefening baart kunst. Zo iets.
Met motivatie en doorzettingsvermogen is dat precies hetzelfde. Ook dat is iets wat je kunt leren. Iets wat groeit door het vaker te doen.
Elke keer als je jezelf pusht, elke keer als je nèt dat laatste stukje door weet te zetten, vergroot je jouw doorzettingsvermogen. Elke keer als je door zet, zorg je er voor dat je de volgende keer verder kunt gaan. Hoewel het natuurlijk te maken heeft met je fysiek; hoeveel kracht heb je nog, hoeveel heb je deze week al getraind, hoe zwaar zijn de gewichten ten opzichte van jouw kunnen enz. Maar! De absolute WIL om door te gaan, om het af te maken, om tot het gaatje te trainen; is mentaal. (meer…)
Ik ben fan van the secret (Rhonda Byrne). Ja, zo op het eerste gezicht vooral een boel zweverige (en commerciële) poeha. En mogelijk vind je dat na het lezen nog. Inmiddels ben ik het van mezelf wel gewend :p. Ik hou er van. Spiritueel geblabla. De je kunt alles wat je wiltjes en de volg je hartjes.
Ik kan er een hele boel over vertellen. Heel in het kort; jouw gedachten bepalen jouw waarheid. De frequentie die jij uitstraalt, wordt door de law of attraction naar je terug getrild. Alles wat nu in je leven is, heb je zelf bij elkaar gedacht. Positief, negatief. Gebrek of overvloed. Ik kom er nog wel eens op terug, maar vandaag wil ik iets vertellen over het bestellen van je dag. Een principe dat in de secret wordt uitgelegd. (meer…)
hic et nunc et ubique 